เมื่อแม่เป็นมะเร็ง เรื่องราวของชีวิต เป็นมะเร็งที่คุณแม่ แต่ส่งผลไปที่คุณลูก

 

คุณแม่เป็นมะเร็ง คงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับครอบครัวทั่วไปที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ แต่คุณแม่ที่มีลูกน้อยวัยเพียงไม่กี่ขวบ แล้วต้องประสบกับโรคมะเร็ง คงมีจำนวนไม่มาก แถมยังสร้างความเจ็บปวด และความวุ่นวายให้กับชีวิตของมนุษย์แม่ได้อย่างมากมายที่เดียว เหตุการณ์นี้คงไม่มีใครอธิบายได้ดีไปกว่า มาดาม ผู้ซึ่งเป็นคุณแม่ลูกแฝด และเป็นคุณแม่มะเร็ง ตั้งแต่ ลูกวัยเพียง 3 ขวบ

          นับจากได้รู้ว่าเป็นมะเร็งรังไข่ นับว่าเป็นตอนที่ชีวิตเหมือนไปได้สวย ลูกน้อยวัย 3 ขวบ เป็นวัยที่ต้องการผู้เป็นแม่มากที่สุด ทุกอย่างมีแม่เป็นตัวแปร กิน เดิน นั่ง นอน อาบน้ำ ทำอาหาร ทุกอย่างเรียกหาแม่ ใครที่มีลูก คงเข้าใจได้ดี แต่หากวันหนึ่ง แม่ไม่อาจสามารถที่จะทำในสิ่งที่เคยทำให้ได้ สิ่งที่เกิดกับลูกจะเป็นเช่นไร ขอเล่าในมุมของแม่และในมุมของลูกในเหตุการณ์เดียวกัน ที่คุณแม่เดาความคิดของลูก จากการกระทำ และคำพูดในหลายอย่าง

1. ตอนก่อนเข้านอน หลังจากรับรู้ผลตรวจว่าเป็นมะเร็ง

ความคิดมนุษย์แม่ : แม่เป็นมะเร็งนะลูก แม่จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ถ้าแม่เป็นอะไรไปแล้วลูกจะอยู่อย่างไร แม่จะทำอย่างไรต่อไปดี แม่ไม่อยากหวัง แม่ไปต่อไม่ไหว แม่สุดหนทางแล้ว ไม่รู้จะทำยังไง แม่ขอร้องไห้เงียบ ๆ คนเดียวนะลูก แม่ไม่อยากให้ลูกเห็นแม่ร้องไห้เลย

ความคิดมนุษย์ลูก : แม่เป็นอะไร ทำไมแม่ไม่เล่นกับหนู แม่ไม่เล่านิทานให้หนูฟังก่อนนอนเลย แม่ไม่หันหน้ามากอดหนูด้วย แม่โกรธหนูเรื่องอะไร แม่หันหน้ามาหาหนูหน่อยนะ (พร้อมกับใช้มือจับหน้าให้หันมา และพยายามตะเกียกตะกายข้ามมาอีกฝั่งเพื่อให้เห็นหน้าแม่)

2. ตอนเข้ารับการผ่าตัด และต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล

ความคิดมนุษย์แม่ : แม่คิดถึงน้องแฝดจังเลย อยากกลับบ้านไปหา อยากกอด อยากห้อมแก้ม อยากให้นั่งตัก อยากอุ้มลูกมาก ๆ แต่แม่เจ็บแผลจังเลย ไม่มีแรงเลย เดินยังแทบเอาตัวไม่อยู่ หนูนอนกับพ่อไปก่อนนะ

ความคิดมนุษย์ลูก : แม่เป็นอะไร ไม่อุ้มหนูเลย หนูอยากนอนกับแม่ หนูอยากนั่งตักแม่ แม่จ๋ากลับไปนอนที่บ้านเรานะ ไม่เอาหนูไม่อยากกลับบ้านกับพ่อ หนูอยากให้แม่กลับไปด้วย (ร้องไห้จะหาแม่อย่างเดียวตอนพ่ออุ้มกลับบ้าน และพยายามลงจากการอุ้มของพ่อเพื่อมาหาแม่ พอลงได้ ก็พยายามปีนขึ้นเตียง แต่ก็ถูกอุ้มไปเสียก่อน)

3. ตอนเข้ารับเคมีบำบัด

ความคิดมนุษย์แม่ : แม่ไม่ไหวแล้ว แม่เพลียมาก เวียนหัว อยากอาเจียน ไม่มีแรงจะเดินแล้ว แถมเนื้อตัวแม่ยังมีกลิ่นยาเคมีบำบัด แม่กลัวลูกจะได้รับยาไปด้วย ลูกรอก่อนนะ เดี๋ยวแม่ฟื้นตัวแล้ว แม่จะดูแลลูกให้มากกว่าเดิม แต่ตอนนี้ลูกอยู่กับยายกับพ่อก่อนนะ แม่ขอพักก่อน

ความคิดมนุษย์ลูก : จะหาแม่ อยากให้แม่ป้อนข้าว อยากให้แม่อาบน้ำให้ อยากให้แม่ดูแล ทำไมแม่ไม่ดูแลหนูเหมือนเดิม นี่ไงหนูหอมแก้มแม่แล้วไง แม่ต้องกลับมากอดหนูเหมือนเดิม เหมือนทุกครั้งที่หนูทำผิดแล้วแม่ต้องให้หอมแก้มก่อน แม่ถึงจะหายโกรธ (พยายามร้องไห้หาแม่ทุกครั้งที่เห็นหน้าแม่ เข้ามากอดและหอมแก้ม พร้อมคำพูดที่ฟังยังไม่ชัด เพราะเป็นคำพูดภาษาเด็ก แต่จับใจความสำคัญได้ว่า “ให้แม่ดูแล”

4. ตอนแม่โกนหัวเนื่องจากผมร่วงขนาดหนัก

ความคิดมนุษย์แม่ : ผมแม่ร่วงมาก แม่เห็นทีไรแล้วแม่จิตตกทุกที โกนเลยดีกว่าจะไม่ไม่ต้องทนเห็น หัวล้านไม่มีผมก็โล่งดี สบายหัว ไม่ร้อนเพราะรับคีโมแล้วจะรู้สึกร้อนบอกไม่ถูก

ความคิดมนุษย์ลูก : แม่ทำอะไร ผมแม่หายไปไหน ทำไมแม่หน้าตาดูแปลก ๆ ไป ใช่แม่จริง ๆ ไหม หรือ เป็นคนอื่น แต่ก็เหมือนแม่นะ ความรู้สึกก็บอกว่าเป็นแม่ เพราะรับรู้ถึงไออุ่น แต่ไม่เหมือนแม่คนก่อนเลย นี่แม่คนใหม่ใช่ไหม (กล้า ๆ กลัว ๆ จ้องมองตาเป็นมัน เดี๋ยวอยากมาหา เดี๋ยวก็หันกลับไปหาพ่อ แล้วก็ทำท่าเหมือนโผมาให้อุ้มใหม่ แล้วก็เปลี่ยนใจกลับไปหาพ่อ สุดท้ายก็ยอมให้อุ้ม แต่ก็ยังมองตาปริบ ๆ )

5. กลางคืนก่อนนอนทุกคืน

ความคิดมนุษย์แม่ : แม่เหนี่อยทั้งกาย เหนี่อยทั้งใจ มันรู้สึกจะไม่ไหวแล้ว หายใจไม่ค่อยสะดวก หายใจไม่ทั่วท้อง แม่พาลูกเข้านอนแล้ว เดี๋ยวให้พ่อมานอนเป็นเพื่อนนะลูก แม่ขอแยกตัวออกมานอนข้าง ๆ อีกฟากหนึ่งของเตียงนะ

ความคิดมนุษย์ลูก : อ้าว!! แม่ไปไหน ก่อนนอนเมื่อกี้ยังนอนกอดกันอยู่เลย แล้วแม่ไปไหน จะนอนกับแม่ ไม่เอาพ่อ แม่ไปไหน แม่จ๋า แม่ไปไหน จะหาแม่ (สะดุ้งตื่นขึ้นมา ร้องไห้จ้า แล้วเรียกหา แม่)

 

        ทั้งหมดทั้งมวลนั้นเป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่ง ที่น้องแฝดและคุณแม่ได้เจอ ระหว่างการรักษามะเร็งรังไข่ มะเร็งไม่ได้ทำให้คนป่วยเป็นทุกข์เท่านั้น มะเร็งไม่ได้ทำร้ายเฉพาะคนป่วย แต่มะเร็งทำร้ายร่างกายและจิตใจของคนที่อยู่รอบข้าง เวลาที่เสียไปแทนที่จะได้ดูแลเขาในช่วงเวลาที่เขาต้องการเรา  จะมีความทุกข์ใจอันใดที่นำมาซึ่งความเจ็บปวด ได้มากกว่าเห็นหน้าลูก แต่ไม่ได้กอด เห็นหน้าลูกแต่ไม่ได้ดูแลเขาอย่างเต็มที่ นี่แหละความทุกข์ใจอันสุดแสนจะพรรณาได้ สำหรับ มาดาม มนุษย์แม่ผู้เป็นมะเร็ง จึงอยากบอกมนุษย์แม่ทั้งหลายว่า สุขภาพร่างกายของคุณมีค่ามากกว่าที่คุณคิด ดูแลคนอื่นแล้วอย่าลืมหันกลับมาดูแลตัวเองไปพร้อมกันด้วย

ทำความรู้จัก คุณแม่มะเร็งจากเพจมะเร็งกับอาหาร อาหารกับมะเร็ง หรือ อ่านข้อคิดดี ๆ ที่ได้จากการเป็นโรคมะเร็ง เพื่อเป็นแรงผลักดันให้คุณดูแลตัวเองต่อไป